Kötu karakterli bir genç varmış. Bir gün babası ona çivilerle dolu bir torba vermiş. "arkadaşların ile tartışıp kavga ettiğin zaman her seferinde bu tahta perdeye bir çivi çak" demis. Genç, birinci (ilk) günde tahtaperdeye 37 civi cakmis. Sonraki haftalarda kendi kendini kontrol etmeye çalışmış ve gecen her günde daha az çivi çakmis. Nihayet bir gün gelmiş ki hiç çivi çakmamış. Babasına gidip söylemiş. Babası onu yeniden tahtaperdenin önüne gotürmüş.Gence "bugünden başla**** tartışmayıp kavga etmediğin her gün için tahta perdelerden bir çivi çıkart (sok)" demis. Gunler geçmiş. Bir gün gelmis ki tüm çiviler çikarılmış. Babası ona "aferin iyi davrandin ama bu tahta perdeye dikkatli bak. Artık cok delik var. Artık geçmişteki gibi güzel olmayacak" demis. Arkadaslarla tartışıp kavga edildiği zaman kotu kelimeler soylenilir. Her kotu kelime bir yara (delik)bırakır. Arkadasina bin defa kendisini affettiğini söyleyebilirsin ama bu delik aynen kalacak(kapanmayacak). Bir arkadaş ender bir mücevher gibidir. Seni güldürür yüreklendirir sen ihtiyac duydugunda yardimcı olur seni dinler sana yureğini acar" demiş.
Alıntı