Kabul Etmeyi Deneyebilir Miyiz? - Koniks.com

Peki adam kadını, dövüyorsa babası kadını ezik yetiştirmişse, kadının içinde bir güç yoksa, hissettiği hiç bir şeyi yaşama şansı olmadığını anlaycak kadar da farkındaysa, böylece kabullenmeli mi hayatını?

Nasılsa öylemi demeli petri kutusundaki bir bakteri çaresizliğinde ?

.

Benim ısrarcılığımın cinsiyetle bir ilgisi yok. Bunu kabul edemem.

İkinci pragrafa yazdıklarınızı anlıyor ve kabul ediyorum. asıl kasdedilen dediğinizdir mutlaka ama ;

Yaşamı bu şekilde bir kıskaç içinde olan ve bunun farkına varacak kadar da bilinç sahibi olan bir kadının (ya da erkeğin) nasıl kin ve nefret duygularını bastırabileceğini anlayamıyorum. Bu dediğinizi yapabilmesi için ciddi terapiler gerekli. Bu ezilmişliği karşılayabilecek bir başarı veya onure unsuru yoksa hayatında kolay kolay kabullenilecek bir durum değil.

Söylediğiniz durum, daha ziyade, sıkıntısı uç noktada olmayan, nisbeten karnını doyurup hayatını yaşayabilen ama biraz tatmin bulamamış insanlar için geçerli olabilir.

Benim dediğim modelde, kabullenmek biraz zor olsa gerek.

Şu Norveç örneği var aklıma gelen. Baba kız. Evin bodrumunda kapalı bir hayat. Sizce kabullenmişmidir bu durumu ? Kaybolup giden hayatının hesabını yapamayacak kadar embesil ise belki. Ama belli bir zeka potansiyeli olduğu görülüyor.

Evlere temizliğe giden 2 çocuk annesi bir kadın düşünün çok iyi niyetli tam da sizin dediğinizi yapıyor. Baba sürekli mahalle kahvesinde kumar oynuyor. Kadında canhıraş para kazanıp çocuklarının okul masrafını, evin yemek parasını ve kocasının borçlarını karşılamaya çalışıyor. Dayakda yiyor. Çok kabullenmiş görünüyor ama bence bir gün adamı uykusunda boğazlayacak kadar nefret sahibi. Çocukları yüzünden rol yaparak bir ömür geçirmeye çalışıyor.

Doğal olanı değilde insana has dayanma gücünü kullandığı için nefret kefesi her gün biraz daha doluyor. Bunun farkında değil sadece yaşadığı kötü hayatın farkında.

Bir gün biyolojik olarak doğa kanunu gereği patlamak zorunda olduğunu ona hatırlatmak bile tehlikeli.

Anlatabiliyormuyum bilmiyorum, fakat bu tip bir örneğin kabullenme yoluna gitmesi, sadece, ileride ertelenmiş olan bu nefretin toptan ortaya çıkmasına sebep olacaktır diye düşünüyorum.

Ama sizin kasteddiğiniz şekli anlamamış değilim. Sadece farklı bir pozisyonu önünüze çizmeye çalıştım.

Teniscinin ''neden ben'' diye sormaması çok akıllıca. Zengin mutlu vs. Ama bu temizlikci veya Norveçteki kardeşlerini dünyaya getiren anne !!

Yakın çevrenize bir bakın o kadar çok ki bu tip örnekler...

.

.

.

İletişimin tadına varmak, ara da sıra da olsa da hoş oldu. Pirelerle aklınızdakini bana tam olarak aktarmayı başardınız.

Şimdi size bir soru ; Eğitim şart demişsiniz ya, ben 32 adet hayatının tam başında (lise) kız çocuğuna eğitim veriyorum. Bu kızların babaları ile görüşüyorum. Edeceğim tek yanlış laf akşama o kızın yiyeceği bir köteği ifade eder. Konuşurken ödüm kopuyor babaları değilde anneleri gelsin diye dua ediyorum. Benim de kızım var öğretmeniyle görüşüyorum bu öğretmenin hangi söyleyeceği söz kızıma köteği haklı çıkarır bilmiyorum. Benim kızım ufak ama olsun bana aynı şeymiş gibi geliyor.

Bir yandan bu 32 kızın bir kısmının geleceğini şimdiden net biçimde görebiliyorum. Bir kısmı belasını bulacak hayat yokuşunda . . . Bunların içinden bir tanesini bile iyi bir yöne sevk edebilsem başardım sayacağım.

Biraz kitap okudum bir kaç iletişimciyle konuştum. Klasik nasihatları ben de dinlemezdim çünkü. Sizin bu pire hikayesini aktaracağım. Onların kafasına kolayca girecek bir şey gibi geldi. Asi olmasınlar ama kendilerinin farkında olsunlar. Bu arada babaları tarafından anarşist ilan edilmemeye de dikkat etmeli. Aslında adamlar dinliyorlar beni söylediklerimi uygulayanda var. Gene de güven olmaz, aile reisi ya sıkışınca bildiği en kolay yollara sevk olur. Bu kızların içinde eviyle okulundan başka mekan görmemiş olanlar var. 17 - 18 yıl 2 çatı görmüşler . 15 - 20 insan tanımışlar çoğu akraba. Ben bir nevi uzaylıyım diyebiliriz yani bazıları için. Taşlanmamaya dikkat etmeli.

Siz beni cinsiyet ayırmakla suçladınız ama sizin cinse en çok hizmeti vermeye çalışanlardan biriyim haberiniz yok.

O verdiğim itilmiş örneği tam önümde yaşanan bir hayat. Tam anlattığım gibi. Ama bir şey yapılamıyor. Yapmanın bir yolu yok.

Eğitim şartta kime eğitim ? Son kulanıcıya eğitim vermenin bir anlamı yok. Babaanne ve dedeleri toplayıp eğitim vermek gerek. Herkes gördüğünü yapıyor. Çocuğu eğitsen boşa gidecek büyüyene kadar sözü dinlenen kimse onu bulup eğitmeli sanki....

Ben hayatın pratikleri ile aşırı ilgiliyim, fantazi, fantastik, mistik, egzotik ve ütopik şeylere ikircikleniyorum. Anlayacağınız direk icraat benim işim yaptığım şeyin sonucunu bir görmem gerek. Bu bağlamda CHP ve AKP altı adet harften müteşekkil benim için.

Hürmetlerimle.

.

.